Deutsch English Français Italiano Português Lietuviškai Nederlands      Русский 23  Uitbarsting van Mount St. Helens Menu  |  terug Bij de gigantische uitbarsting van de vulkaan  Mount St. Helens in het jaar 1980 zijn binnen uren en dagen geologische formaties ontstaan, die heel nauwkeurig overeenkomen met andere, van wie men tot nu toe aannam, dat zij in een duizenden en miljoenen jaren durend proces zouden zijn gevormd. De observatie van Mount St. Helens verduidelijkt, hoe de geologische formaties van onze aarde niet in een langzaam proces, maar door een reeks catastrofale gebeurtenissen gevormd konden worden. Voor de uitbarsting in het jaar 1980 was  Mount St. Helens aan de westkust van de USA ca. 400 meter hoger dan hij nu is. Door de hitte van de uitbarsting smolt de sneeuw in het bovenste gedeelte van de bijna 3000 meter hoge berg en vermengde zich met de uitstoot en steenbrokken. De zo ontstane steen- en modderstromen die met een snelheid van wel 150 km/u in het dal stroomden, schuurden binnen korte tijd tot 200 m. diepe canyons in de massieve rots uit. Bij andere canyons in Amerika gaan de meeste geologen ervan uit, dat zij door de kracht van rivieren over zeer lange tijdspannen langzaam uitgeschuurd werden (langzame erosie). De uitbarsting van Mount St. Helens bewijst echter, dat zulke geologische formaties ook in zeer korte tijd kunnen ontstaan. Uitbarsting Mount St. Helens Door de druk van de explosie werden ca. een miljoen boomstammen in het nabijgelegen Spirit Lake geslingerd. Er ontstonden nieuwe Canyons, nieuwe rivieren en meren en Spirit Lake werd in totaal 75 meter hoger (1). Na de uitbarsting werd het meer door een geweldige mat van douglassparren, edelsparren,  hemlocksparren,  zilversparren, western-red ceders en, alaskan yellow ceders bedekt. Nauwkeurig onderzoek heeft aangetoond, dat de stammen de neiging hebben, in staande positie met de wortels naar beneden te drijven. Na verloop van tijd zinken de bomen en zakken in de bodem van het meer. Een deel van de bomen werd loodrecht staand op de bodem van het meer ingebed.  Zouden wij deze boomstammen in fossiele vorm binnen gesteentelagen vinden, dan zouden zij ons als natuurlijk gegroeide bossen voorkomen. Schijnbaar zou een bos van edelsparren door een bos van hemlocksparren en tenslotte door een bos van douglassparren zijn vervangen. Als voorbeeld uit vroegere tijden kunnen de begraven bossen in het Ruhrkohlebecken aangevoerd worden. Toentertijd werden tot 12 m. hoge peridermbomen van het Carboon compleet loodrecht ingebed door grote hoeveelheden klei (2). Mount St. Helens 1980 & 2007 Vorming van turf en steenkool: De golfbeweging in Spirit Lake veroorzaakte wrijving tussen de boomstammen. Dat heeft ertoe geleid, dat zich met water volgezogen stukken schors van de stammen losmaakten en langzamerhand de bodem van het meer bedekten. Binnen enkele jaren, ontstond zo een geweldige turflaag van meerdere centimeters, die voor 25% uit stukken boomschors bestaat. Onderzoeken hebben aangetoond, dat deze turf een nauwe structurele verwantschap met steenkool heeft. Mogelijk zijn wij in Spirit Lake getuige van het eerste stadium van steenkoolvorming. Stelling 24  |  Menu terug (1)  Wort und Wissen, Diaserie Ausbruch des Mt. St. Helens, zu finden unter http://www.wort-und-wissen.de/index2.php?artikel=medienstelle/diaserie.html (2)  H. Klusemann und R. Teichmüller, Begrabene Wälder im Ruhrkohlenbecken, Natur und Volk 84, 1954, S. 373-382. (Afbeelding „Mount St. Helens Ausbruch”)  http://volcano-pictures.info/glossary/pyroclastic_flow.html (Afbeelding „Mount St. Helens 1980 & 2007”)  http://www.fs.fed.us/gpnf/global/images/20070727-1401-hd-lg.jpg  und  http://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Datei:St_Helens_before_1980_eruption.jpg&filetimestamp=20050809032612 Comment this Site! Name* Email* Message*   karin wrote: kunnen jullie een geologische beschrijving geven van de situatie van de Mount St Hellens zoals platen, breuken, aardbevingen, type vulkanisme etc.?