55  Het ontstaan van planeten
Menu  |  terug

Aan de hand van computersimulaties tracht men te verklaren, hoe gasplaneten, steenplaneten en ijsplaneten konden ontstaan. Een absoluut raadsel is het, hoe de stof in een stofschijf (die bijvoorbeeld onze zon zou hebben omgeven) tot planeten kon samenballen. De bekende krachten der zwaartekracht zijn daarvoor in de verste verte niet toereikend. Daarbij komt, dat de omloopbanen van de planeten en de maan in ons zonnestelsel niet simpelweg willekeurig zijn opgebouwd, maar wiskundige wetmatigheden volgen.


Het proces na een supernova explosie, waarbij een ster zoals de zon ontstaat en zware elementen zoals ijzer, nikkel, lood enzovoorts gevormd worden, kan gesimuleerd worden. Evenzo kan men begrijpen, hoe zich daarna een gas- en stofschijf zou vormen. Echter of en hoe uit deze gas- en stofschijven planeten konden ontstaan, is nog steeds onduidelijk en in hoge mate betwist (1).


Gasplaneten:

Computersimulaties van het ontstaan van ons zonnestelsel tonen, dat bij een schijf, die een ster omgeeft, geen gasplaneten ontstaan, omdat men zich ver onder de grens voor een samenballing door zwaartekracht bevindt. Jupiter heeft een ongeveer 1000 maal lagere massa dan de zon. Indien zelfs de zon niet door zwaartekracht kon worden samengebald (daarvoor zouden in theorie meerdere supernova explosies noodzakelijk zijn), hoe moeilijk is het dan wel voor te stellen, dat de massa van Jupiter vanzelf kon samenballen?


Steenplaneten:

Om het ontstaan van steenplaneten te verklaren, heeft men onder anderen voorgesteld, dat zich meerdere meteorieten zouden hebben kunnen samenballen. Maar meteorieten bestaan niet uit stof, maar uit vaste rots of ijzer. Daarbij komt. dat ook de meteorieten zelf te weinig zwaartekracht uitoefenen, om zich samen te ballen.


IJsplaneten:

Nog moeilijker is het te verklaren hoe ijsplaneten ontstaan. Zij moeten het doen met zeer weinig materiaal, zodat een samenballing extreem veel tijd zou kosten.


Edelmetalen op onze aarde:

Volgens de gangbare theorie over de vorming van de aardkorst zouden er op onze aarde geen edelmetalen zijn. Metalen zoals goud, platina, iridium verbinden zich onder bepaalde omstandigheden heel gemakkelijk met ijzer. Daarom zouden zij op de naar men zegt miljoenen jaren bestaande "hete oeraarde" in gesmolten toestand geleidelijk in de ijzerrijke kern zijn verdwenen.

Om het conventionele ontstaansmodel van onze planeet te ondersteunen, wordt voorgesteld, dat de gehele hoeveelheid van onze edelmetalen in het oppervlak der aarde afkomstig is van inslagen van metaalhoudende meteorieten (2). Het conventionele ontstaansmodel van ons planetenstelsel op zich wordt echter zelden ter discussie gesteld.


Stelling 56  |  Menu
terug

(1)  Alex Williams, John Hartnett, Dismantling the Big Bang, Master Books, 2006, S. 151-155.

(2)  Gerhard Schmidt, auf dem European Planetary Science Congress 2008 in Münster, 22. Sept. 2008.


Comment this Site!





M.Nieuweboer wrote:
Ook dit is geen stelling tegen evolutie. Het is een beschrijving van het ontstaan van planetenstelsels.
De wiskundige wetmatigheden die de omloopbanen van planeten en manen beschrijven zijn volstrekt in overeenstemming met de Keppleriaanse en Newtoniaans